Рэм Вадэйка, які памятае, як Рыма была ў іх 5 класе піянерважатай, напісаў пра яе вершы толькі ў 90-я гады. Ён не прафесійны паэт, ён-навуковец, псіхолаг. Але яго шчырыя, немудрагелістыя словы ідуць ад самага сэрца:
- Наперад да амбразуры рвануўся камроты,
І цяжка быў паранены ворага кулямётам.
Кінулася Рыма выратаваць камандзіра,
Але куля фашыста ў яе дагадзіла…
Прыкрыла камроты дзявочым целам,
І дзот быў захоплены ў бітве адважным!
Рыма загінула. Яе ўсе любілі.
У горадзе Любань яе пахавалі.
Назва "Любань» ад "любіш", вядома.
Рыма Шаршнёва хай будзе жыць вечна!
